18. Düşünün ki sıxılırsınız, və özünüzə sizi yaxşı hiss etdirəcək fəaliyyət axtarırsınız sonra insanların qapılarına kitab qoymaq qərarına gəlirsiniz bu fəaliyyət sizi olduqca yaxşı hiss etdirir, ancaq siz bu halda maaş almırsınız hətda əksinə olduqca çox pul və zamanınız gedir, bu halda kitab bağışladığınız insanlar sizə minətdar olmalıdır? Ya da bunun qarşılığında sizə nəsə verməyə borcludur?

Alturizm başlığı altında mübahisə edilən bu düşüncə sınağı bizə əslində günümüzdə yaxşılığın sərhədləri ilə bağlı bir şeylər öyrədir. Buradan yaxşılığa aid bir çox sual çıxır, amma mən bir az daha aktual bir nöqtəyə fokuslanmaq istəyirəm :
Anın içində zorlama olmadan etdiyimiz bütün fədakarlıqlar, köməklər həmin an bizi tətmin hissi ilə qayıdarkən sonra qarşılıq görmədikdə və ya münaqişələr yarandıqda bu qədər yaxşılıq etdim qarşılıq görmədim deməyə haqqımız var? Zorlama olmaması qarşılıq gözləməyinizi mənasızlaşdırarkən, qarşılıq gözləməmiz və həmin an yaşadığımız tətmin hissi yaxşılıq olduğunu sual altına alır. Ətrafımda ki hər kəs istisnasız içində olduğu qarmaşıq münasibətlərdən sonra bu yaxşılıq vurğularını yeniləyir. Mənə görə bu sadəcə olaraq insanların etdiyi hər şeydən istəmsizcə belə olsa gözlənti içinə girdiyi dolaysı ilə yaxşılıq ilə ziddiyyət təşkil etdiyini göstərir. Buna görə də insanlar özünü saf, istifadə edilmiş hiss edərkən qarşı tərəfi çıxarcı olmaqla ittiham edirlər. Bu diskurslar isə məndə sadəcə olaraq ikrah hissi oyadır